Monolog - Muhammet Durmuş
"Yirmi beş sene bir adama gebe Bir adam yirmi beş seneye"

MONOLOG
Balığa gebe bir peygamber
Mağaraya ve güvercine vahiy
Ateşe ve çalılığa,
Vurulup ölmek bir kuşa gebe
Bir taş bir sunak taşı bir inanç
Bir kuş vurulup ölmeye.
Yirmi beş sene bir adama gebe
Bir adam yirmi beş seneye
Şair ve sevgili ve cüzzam ve güz
Kulak sevince kulak lanete kulak
Apışıp kalmaya.
Bu bekleyiş bu beden bu saç
Yara bıçağa bıçak çeliğe çelik
O da içine sıkışmış
Çıkışsız bir tüfek.
Bir dövme bir ayet bir ah
Bir yuh bir küfür bir ah
Tutkunun yağmanın körelmenin nicesi
Hüsrana pişmanlığa ümide gebe.
Bu yüz bu ayna bu yüz
Bu bekleyiş bu şiir
Bu şiiri okuyan
Ey
Biz böyle kendimizden doğru nereye
Muhammet Durmuş